මගේ සීටීබී බස් මතක

 

මේ  සටහන ලියන්නට පදනම වැටුණේ මම සහෝදර එකනොමැට්ටාගේ බොජුන්හල බ්ලොග් අඩවියේ ලිපියකට දැක්වූ ප්‍රතිචාරයකට ඇනෝ කෙනෙක් එකතු කල සටහනක්. 

 මේ එම ප්‍රතිචාරය සහ ඇනෝ ගේ සටහන

අනුරුද්ධ වැලිගමගේJanuary 3, 2025 at 8:49 AM

ප්‍රායෝගික කියැවීමක්. ඉස්සර ලංගම බස් ගත්තෙත් ඔය විදිහටම කියල අහල තියෙනවා

. උඩරට ඩිපෝවලට ටාටා , දකුණට ලේලන්ඩ්, කොළඹට ඉසුසු. එතකොට ඒ

ඒ ඩිපෝ වල වගේම ප්‍රාදේශීය වැඩපල වල ඒ වෙනුවෙන් මනා දැනුමක් තියෙන

පිරිසක් වගේම අමතර කොටස් ගන්න විදිහට පහසු විදිහක් තිබුණාලු.

තවත් වටිනා අදහසක්.

AnonymousJanuary 3, 2025 at 9:04 PM

@ අනුරුද්ධ

ප්‍රායෝගික නෙවෙයි ඉකොනොමැට්ටා ලියපු මේ කරුණු සියල්ලම තනිකරම කිසිම

අවබෝධයකින් තොරව ලියපු මනස්ගාත ටිකක්. ප්‍රායෝගික භාවිතය ඔයිට

වැඩිය ගොඩක්ම වෙනස්.

මේ උදාහරණ සේරම ප්‍රායෝගික භාවිතය තුල සම්පූර්ණයෙන්ම වැරදියි.

ඕන නම් එකින් එක ගෙන පැහැදිලි කරන්න පුළුවන්.

මුලින්ම ඔයා මේකේදී ගත්ත උදාහරණය ගත්තොත් ලංගම බස්රථ ගත්තම

කොළඹට ඉසුසු දකුණට අශෝක් ලේලන්ඩ් උඩරටට ටාටා ගත්තා

කියලා කියන හේතුව සම්පූර්ණයෙන්ම වැරදියි.

ලංකාවේ සාමාන්‍ය පොදු ප්‍රවාහනයට ගන්නා සියලුම බස්රථ ගත්තොත්

ඉන් අතිශය බහුතරය අශෝක් ලේලන්ඩ් වයිකිං බස්, ඉතුරු ටික ටාටා

1510/1512 බස්. ඔය දෙක තමයි ප්‍රධාන ඒකට හේතු ගොඩක්ම තියෙනවා

, කඳුකර ප්‍රදේශවල ටාටා 1512 බස් ජනප්‍රිය ඒකේ කමින්ස් 6BT 5.9L

එන්ජිමේ torque එක වැඩි නිසා ඒක කඳුකර ප්‍රදේශවල කඳු අදින්නට

හොඳ උනත් වයිකිං හීනෝ H සීරීස් එන්ජිම වගේ තැනිතලා ප්‍රදේශවල

efficiency smooth acceleration fuel economy එක සහ මේන්ටෙනන්ස්

අතින් සාර්ථක මදි නිසා බහුතර තැනිතලා ප්‍රදේශවල භාවිත වෙන්නේ

ඉතාමත්ම අඩුවෙන්. මේක පෞද්ගලික අංශයේ බස් වලටත් පොදුයි,

ටාටා තැන්නේදී හරිම uncomfortable low efficiency and comparatively

higher maintenance වියදම නිසා කන්දට විතරයි සාර්ථක

ලංගම බස්රථ ගත්තමත් ඒවගේම තැනිතලා ප්‍රදේශවල අශෝක් ලේලන්ඩ්

වයිකිං, කඳුකර ප්‍රදේශවල ටාටා වෙන්නේ එහෙම.

කොළඹට ඉසුසු කියන කතාව ඇත්ත නෙමෙයි. ඇත්තටම ලංගම ඉස්සර

තිබුණා ඉසුසු ELR500 කියන දිගුදුර ඉන්ටසිටි බස්, ඒවා 1980/90 දශකවල

අපි උපදින දවස්වල දුවපුවා, දැන් එච්චරම දකින්න ලැබෙන්නේ නෑ, ඒවා

කොළඹ විතරක්ම නෙවෙයි රට පුරාම විවිධ ඩිපෝවලට දීලා තිබුණා

දිගුදුර වේගවත් ධාවනයට, ඉන්ටසිටි බස් විදියට, ඒත් ලංකාවේ එකල තිබ්බ

රළු පාරවල ඒවායේ දුනු නිතර කැඩීම සහ සෙනඟ වැඩිපුර පැටෙව්වාම

චැසියට හානි සිදුවුණා ඒවායේ රේටඩ් බරට වඩා සෑහෙන වැඩිපුර සෙනඟ

පටවන්න බෑ ඉන්දියන් බස් වලට වගේ

ඒකට ඇත්ත හේතුව අශෝක් ලේලන්ඩ් වල maintenance වියදම අඩුයි දොර

දෙක තියෙන විදිය ඉන්ජිම කාර්යක්ෂමයි.

ටාටා සහ අශෝක් ලේලන්ඩ් දෙකේ මහලොකු Maintenance කරන්න අමුතු

රොකට් තාක්ෂණය nuclear රියැක්ටර් තාක්ෂණය ඕන නෑ, ඔය දෙකේම

එන්ජින් වල මහාලොකු සංකීර්ණ වෙනස්කම් නෑ, අනෙක් පද්ධති transmission

system, සස්පෙන්ෂන් බ්‍රේක් පද්ධති විදුලි පද්ධතියට වගේ මහාලොකු

වෙනස්කම් නෑ. සාමාන්‍ය තාක්ෂණික දැනුම ඇති technicianලාට හදන්න

පුළුවන්. එන්ජිමේ සුලු වෙනස්කම්වලට, clutch දෙක ටාටා එකට වඩා Leyland

එක ටිකක් ලොකුයි Dia, ටාටා 5 ස්පීඩ් ගියර්බොක්ස්, Leyland 6 speed දෙකේම

එයාර් බ්රේක් බොහෝ සමානයි, ටාටා suspension වල රබර් එන්ඩින් එනවා,

ටාටා විදුලි පරිපථ පද්ධතිය ඩෑෂ් බෝඩ් analog ලේලන්ඩ් එකේ ඩිජිටල් ඔය

වගේ සුළු වෙනස්කම් හැර මහලොකු වෙනසක් නෑ

1973 අග භාගයේදී උපන් මට මගේ මතක අතරට සිටීබී බස් රථ එකතු වන්නේ ජීවිතේ කලින් කලට

විවිධ ප්‍රදේශවල ජීවත් වන විටයි. මම තාක්ෂණික තොරතුරු ගැන එතරම් දැනුමක් නැති නමුත්

වාහනවලට ඇල්මක් දක්වන කෙනෙක්. මේ සටහනට එකතු කර තිබෙන්නේ මේ වන විට

අන්තර්ජාලයෙන් සොයා ගත් සමහර තොරතුරු සහ සේයාරූ කිහිපයක් සමග මාගේ මතක.

ඒ කාලයේ ඒ බස් වර්ගවල මොඩල් ගැන මට දැනුමක් නොතිබූ නිසා මෙහි සටහන් ක‍රන්නේ

අන්තර්ජාලයේ ඇති මාදිලි වල නම් බව කරුණාවෙන් සලකන්න.  

1978 -  1982  අතර කාලයේදී අපි ජීවත් වුණේ කුරුණෑගල කහදවැලිපොත කියන ගමේ.  කුරුණෑගල

මලියදේව විද්‍යාලයේ ප්‍රාථමික පංති වල ඉගෙන ගත්  මම බොහෝ වෙලාවට පාසැල් ගියේ

කුරුණෑගල දකුණ ඩිපෝවෙන් ධාවනය වූ මාර්ගා අංක  564 යටතේ ධාවනය වුණු බස් රථවල. 

ඒ කාලේ කුරුණෑගල දකුණ ඩිපෝවෙන් ධාවනය වුණු දොර දෙකේ මර්සිඩීස්  බෙන්ස් op312

වර්ගයේ බස්  මට මතක බණ්ඩත්තා  හින්දයි. බණ්ඩත්තා  කියලා කියන්නෙ අපට නෑදෑ වෙන

මේ මාර්ගයේ බසයක් පැදවූ රියැදුරු මහතෙක්. ඒ මතකය ඇසුරින් මා ලියූ කෙටි කතා මතකය යි මේ.

සිඩ්නි නුවරින් මතු වූ කුරුණෑගල දකුණ ඩිපෝවේ බස් රිය

https://ahasgawwenehalokaya.blogspot.com/2021/11/blog-post_13.html

ඊට අමතරව එම මාර්ග අංකයේම ලංගම  විසින් පොඩි ගැසූ දොර දෙකේ මර්සිඩීස් බෙන්ස්  එල් පී 322 

බස්රථ කිහිපයක් ධාවනය වූ  බවයි මට මතක.ඒ  කාලයේ කුරුණෑගල දකුණ ඩිපෝවේ තනි දොර ටාටා

එල් පී 1113/42 බස් රථත් තිබුණු බව  මතක ඒවා කුරුණෑගල බස් නැවතුම්පල පරිශ්‍රයේ ගාල්කර තිබුණු

හන්දයි.  ඒ වගේම මහනුවර,  කෑගල්ල වැනි කඳු සහිත මාර්ග ඇති නගරවලින් කුරුණෑගලට ආ බස් රථ

බොහොමයක් ටාටා මාදිලියේ ඒවා වූ බවයි මතකයේ තියෙන්නේ.බොහෝ විට තැනිතලා ප්‍රදේශවල

මාර්ග ධාවනය භාරව තිබුණු කුරුණෑගල උතුර දිපෝවට තිබුණේ දොර දෙකේ ඉසුසු බීඑෆ් 50 ලංගම

බොඩි ගැසූ බස්  බවයි මතක.

1983 - 1990  කාලයේදී අප ජීවත් වුණේ මාතර නගරයේ නිසා බහුලවම එකල අපේ ප්‍රවාහනය සිදුවුණේ

පා පැදි වලින් ඒ නිසා ලංගම බස් මතක වල ගමන් මතක එතරම් නැති වුණත් එකල ඒ ප්‍රදේශය මාර්ගවල

ධාවනය වූ බස් රථ සියල්ලක්ම පාහේ ලේලන්ඩ් කොමට් හා අශෝක් ලේලන්ඩ් දොර දෙකේ බස් බවයි මතක.

ලංගම මගම වෙලා දියාරු වෙලා යද්දී ඉසුසු ජර්නි ඒසී බස්රථ, විවිධ වර්ගවල  පෞද්ගලික බස්

රථ මාර්ග ආක්‍රමණය කරනකොට ලංගම බස් පණ ඇද ඇද පාරෙ දිවූ මතකත් තියෙනවා.

නිල ඇදුම් , විනයක් තිබුණු සේවක පිරිසක් සේවය සැලසූ බස් සේවය සුළු ව්‍යාපාරික

පිරිසකගේ බිස්නස් එකක් බවට පත්වෙලා මගියා රුපියල් ගාණක කෑලි බවට පත්වුණේ

ඔය කියන වකවානුවේදී තමයි. එහෙම අමාරුවෙන්  දිවූ බස්  කිහිපයෙන්  බහුතරයක්

1987 දී අත්සන් තැබුණු ඉන්දීය  සාම ගිවිසුමට විරෝධය පාමින්  පටන් ගත් රාජ්‍ය

විරෝධය හමුවේ දේශප්‍රේමී ව්‍යාපාර නාමයෙන් තැනින් තැන ගිණි තැබුණු නිසා

අන්තිමේදී ඉතුරු වුණේ බොහොම සුළු බස් රථ ගණනක් විතරයි. 

මේ  කතාවට පාදක වන්නේ ඒ කාලය ගැන ලියැවුණු මතක එකතුවක් 

දෙකොන විලක්කුව සමග අතීතයට .........

https://ahasgawwenehalokaya.blogspot.com/2022/02/blog-post.html

ආයෙමත් ලංගම බස් මතක මගේ ජීවිතේට එකතු වුනේ 1990 -1992 කාලයේදී වත්තල මාබෝල

ප්‍රදේශයට පදිංචියට ආවට පස්සේ. රජය සේවකයන් වුණු මගේ දෙමාපියන් අපට අරගෙන දුන්නු

සීසන් එකත් අරගෙන කොළඹ ඩී ඇස් සේනානායක විද්‍යාලයට යන්න උදෙන්ම පාරට බහින්න

උනේ ඒ වෙනකොට ලංගම දියවෙලා පෞද්ගලික බස් බුරුතු පිටින් පාරට වැටිලා තිබුණු කාලේ.

ඩී.එස් එකට රද්දොළුගම නිවාස සංකීර්ණයේ ඉදන් ජාඇල ඩිපෝවෙන් බස් එකක් තිබුණත් ඒක 

කවදාවත් විශ්වාස කරන්න පුළුවන් සේවයක් තිබුණු එකක් නෙමෙයි. ඒ හින්ද අපි කලේ මීගමුව

කොළඹ 240 මාර්ග අංකය  යටතේ තිබූ ලටෙක් කහ පාට බස් වලින් තොටළඟට ගිහින් එතැනින්

මට්ටක්කුලිය ඩිපෝව යටතේ ධාවනය වුනු  මාර්ග අංක 178 නාරාහේන්පිට  බස් එකක් හරි වැලිසර

ඩිපෝවේ මාර්ග අංක 104 යටතේ ධාවනය වුනු  බස් එකක් හරි ගන්න එකයි. වැලිසර    ඩිපෝවේ

තිබුණේ පරණ ඉසුසු  බීඑෆ් 50 වගේ  බස් වගෙ තමයි මතක.මට්ටක්කුලිය ඩිපෝවෙත් ඒ වගේ බස්

රථ ගොඩක් තිබුනා. ඒ වගේම දුර ගමන් යන බස් වලට යෙදවුනු අශෝක ලේලන්ඩ්  බස් උදේට

නාරාහෙන්පිටට ගිහින් පිටකොටුවට දිවූ වෙලාවලුත් තිබුණා. ඒ වෙලාවට නං අපට අලුත් බස්

රථයක හොඳින් යන වාසනාව ලැබුණා.

සමහර වෙලාවට අපි ජාඇල   ඩිපෝ එකේ බස් එකකින් කැලණිතිස්ස බලාගාරෙ ගාවට ඇවිත්

එතනින් කඩවත ඩිපෝ එකේ මාර්ග අංක 154 යටතේ ධාවනය වන බස් එකක් හරි රත්මලාන

ඩිපෝ එකේ 154 බස් එකක් හරි ගත්ත වෙලාවලුත් තිබුණු බව මතකයි ඒ දවස්වල සීසන් ළමයි

දකින බස් නවත්වන්නෙ නැතුව යන පුරුද්දකුත් තිබුණා ඒ හින්දා  සීටීබී බස්‌ ගමන සුභදායී

එකක් නම් වුනේ නෑ.

ජපානයෙන් ගෙන්වූ ඔටෝගියර් ඉසුසු බස් අපට හමුවුණේ 154 කඩවත ඩිපෝ  පාසල් බස් එකේ 

වගේම ටියුෂන් පන්ති යන්න නූගේගොඩට යද්දී අපි ගොඩවුනු උඩහමුල්ල ඩිපෝවේ මාර්ග අංක

176 පාසල් බස් එකට ඒවා යොදවල තිබු නිසයි.

වත්තලින් රත්මලාන්ත ගියාට පස්සේ බස් භාවිතය අඩු වෙලා අපි පොදු ප්‍රවාහනයට යොදාගත්තේ

දුම්රිය. ඒ  ගැන මතක වෙනත් සටහනක ලියන්නම්.උසස් අධ්‍යාපනයෙන් පස්සේ රැකියාවට ගියාට

පස්සෙ ලංකාවෙන් කැනඩාවට සංක්‍රමණය වෙනකන් යතුරුපැදි සහ මෝටර් රථ මගින් ප්‍රවාහනය

සිද්ධ වුන නිසා ලංගම බස් මතක ජීවිතයට එකතු වුණේ අඩුවෙන්.

ලංගම බස් ගැන සවිස්තරාත්මක තොරතුරු ගැන මේ බ්ලොග් අඩවියෙන් තොරතුරු දැනගන්න පුළුවන්

 

https://sltbbus.blogspot.com/

අමල් කුමාරගේ සම්මානිත මහාචාර්යතුමා විස්තර කරන විදියට ජන ඝනත්වය වැඩි, ඛනිජ තෙල්

ආනයනය කරන රටක් වන ලංකාවට ගැලපෙන්නේ පොදු ප්‍රවාහනය වැඩි දියුණු කිරීම හින්දා බලයට

පත්වුණු අලුත් ආණ්ඩුව ඒ ගැන කටයුතු කරොත් අමාරුවෙන් එකතු කරගන්න  ඩොලර් ටික පරිස්සම්

කරගන්න වගේම හිතට කරදරයක් නැතුව කාට වුණත් එදිනෙදා ගමන් බිමන් යන්න පුළුවන් රටක් බිහිවේවි. 

කැමති කෙනෙකුට මේ යූ ටියුබ් දිගුවෙන් ඔහු විස්තර කරන තොරතුරු දැනගන්න පුළුවන්

සේයාරූ -  අන්තර්ජාලයෙන්  Google Images

               සියළු හිමිකම් මුල් හිමිකරුවන් සතුයි.

මේ සටහන ගැන ඔබේ අදහස් පහතින් ලියන්න. ඔබේ ගුණ දොස් මගේ ඉදිරි නිරමාණ එළිය  කරාවි